ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ-Γ1

Ή
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Πρόλογος

Το κείμενο αυτό έχει ως εφόρμηση την καθημερινότητα στο τμήμα του Γ1 λυκείου Ώθηση, όπως άλλωστε και την προσωπική λόξα του συγγραφέα, ο οποίος παρεμπιπτόντως μόλις σφετερίστηκε αυτόν τον τίτλο –Συγγραφέας- κάτω από την ανυποψίαστη μύτη σας, ο ίδιος λοιπόν σας εφιστά την προσοχή. Ξεκινώντας λοιπόν, καθημερινά σχεδόν παρατηρεί κανείς στα πλαίσια της τάξης μας το σκηνικό -το οποίο σημειωτέον περιγράφεται απλά για να κατανοηθεί πλήρως-, : 1)Μεγάλο μέρος της τάξης κάνει φασαρία, στο οποίο μέρος περιλαμβάνεται και ο Μπάμπης, το αντικείμενο της εν λόγω μελέτης.

2)Ο καθηγητής αντιλαμβάνεται την φασαρία και αντιδρά, τιμωρώντας λεκτικά, σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο, το αντικείμενο της έρευνάς μας.

3)Το αντικείμενο –αποφεύγεται η χρήση του όρου υποκείμενο καθώς ενδέχεται να προκαλέσει αντιδράσεις, μολονότι δεν αποκλείουμε την παράμετρο το αντικείμενό μας να είναι πράγματι ένα γλοιώδες υποκείμενο-το αντικείμενο λοιπόν, ο κατ’ όνομα Μπάμπης, εξανίσταται. Η αντίδραση αυτή συνίσταται στο βίαιο χτύπημα του θρανίου του με τα χέρια, με την ύψωση του βλέμματος στον ουρανό-πιθανότατα επίκληση σε θεότητες της προσωπικής κοσμοθεωρίας του αντικειμένου(βλ. Ζοσέ Μουρίνιο, Παναγιώτης Ψωμιάδης)- και την τυπική φράση ‘’Καλά μόνο εγώ μιλάω;’’

Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί η αιτία συγγραφής της μελέτης αυτής-προσέξτε καθώς το απλό ‘’κείμενο’’ έχει τώρα εξελιχθεί σε ολόκληρη ‘’μελέτη’’ και μην αφήνετε τον φαντασμένο γραφιά να σας ξεγελά-η μελέτη αυτή του σεβάσμιου συγγραφέα λοιπόν έχει ως λόγο ύπαρξης ακριβώς την παραξενιά του δημιουργού του. Όπως το ίδιο το αντικείμενο της έρευνας (Μπάμπης) θα σημείωνε εύγλωττα και καλυτέρα ίσως από τον καθένα: ¨Ο τύπος(αναφερόμενος στον συγγραφέα) δεν έχει προβλήματα και απλώς εφευρίσκει… Αυτά κάνει η έλλειψη από γκομενάκια και η αποχή από τα σκυλάδικα…¨ Πολύ απλά καλοί αναγνώστες-επίκληση στο ήθος του πομπού- γράφω το κείμενο αυτό γιατί με εκνευρίζει, ή καλύτερα με εκνεύριζε η το γεγονός πως το αντικείμενο αντιδρά-Πρωτοπρόσωπη αφήγηση και λαικισμός καθώς ο συγγραφέας δηλώνει πως είναι ένα με τους αναγνώστες του-σχολιασμός του σχολιασμού: ο συγγραφέας είναι ανυπόφορα μεγαλομανής καθώς λέγοντας πως λαϊκίζει εξυψώνει τον εαυτό του σε σχέση με τους άλλους… ¨κούνια που τον κούναγε¨ θα έλεγε το αντικέιμενό μας. Το εν λόγω αντικείμενο λοιπόν αντιδρά και αυτό κατ’ εμέ είναι, ήταν βασικό απαράδεκτο και μόνο ως πράξη. Θα ρωτήσει κανείς γιατί; Για τον απλό λόγο πως ΕΓΩ μέχρι τώρα ζωή μου πορευόμουν με το σκεπτικό: ¨Ο ΑΔΙΚΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΕΙΡΕΙ ΑΞΙΩΣΕΙΣ¨ Η φράση αυτή γράφεται έτσι καθώς αποτελούσε βασική αρχή του συγγραφέα με την οποία και έκρινε τον εαυτό του και τον κόσμο. Στο σημείο αυτό ήρθε η ώρα για μια συγγνώμη, μικρή μεν, υπαρκτή δε. Ναι είναι